Spring naar inhoud

Lianne Collignon

Schrijver | Schrijfjuffie | Performer

  • Zo, hallo
  • Ik ben nou bezig met…
  • Lianne in beeld

Een kind uit je punani persen (part 1)

februari 28, 2019februari 13, 2020 ***

Ik gooi het er maar meteen uit: ik zag best wel (heel erg) op tegen de bevalling. Want holy fuck, er moest een kind uit mijn punani worden geperst. Niet

Een prachtige kuttijd

augustus 16, 2018februari 12, 2020 ***

Het is de nachtmerrie van elke schrijver. Leeg zijn. Kwijt. Opgedroogd zijn. Ik kon een tijd lang niet meer schrijven, er was niks meer. Maar het is nooit helemaal weg.

Baby blues

september 11, 2017februari 12, 2020 ***

Om me heen worden vele vrouwen zwanger. Een paar jaar geleden was het één vriendin, of één zus die met een bolle buik rondliep. Eén zwangere kon ik hebben. Nu

Berichtnavigatie

Nieuwere berichten

Instagram

Het moederschap is hilarisch.
De eerste openbaring van 2020 is een cadeau voor mijn ziel: we hebben genoeg, doen genoeg en zijn genoeg. ‘Genoeg ligt niet twee treden hoger dan armoede of een trede lager dan overvloed. Genoeg is geen hoeveelheid. Het is een ervaring, een een context die we zelf maken, een erkenning, de wetenschap dat er genoeg is en dat we genoeg zijn. Dit gevoel van genoeg is aanwezig in iedereen, en iedereen kan er een beroep op doen. Het is een kwestie van je bewust zijn van, aandacht schenken aan (...).’ Gisteren gelezen en vanochtend werd ik er gelukkiger door wakker. #demoedvanimperfectie #currentlyreading
Je bent mijn chocopops in de ochtend, de maggi op mijn frietjes, een warme douche voor mijn tranen. En op die allerzwartste dagen, die er vaker zijn dan ik wil, ben jij mijn streepje maanlicht. Vandaag precies vijf jaar geleden ♥️
Gisteren was ik in de kringloop voor kerstcadeautjes... en toen kwam ik mijn eigen boek tegen! In de zomer van 2015 deed ik voor @hetvergetenkind een tour langs twaalf opvanglocaties (leefgroepen, AZC’s, gezinshuizen) en gaf ik schrijfles met het thema Superhelden. Het werden lieve, gekke, hilarische, ontroerende maar vooral oprechte verhalen die we bundelden in dit boek. Sindsdien is mijn hart voor altijd verbonden aan deze doelgroep. Superhelden. En nu zijn hun verhalen voor 1 euro te koop! Ren dus naar de Piekfijn in Rotterdam als je nog een goed kerstcadeau zoekt ♥️
Gisteren las ik ‘Het grootste avontuur van mij en punani (tot nu toe)’ aka Rosie’s geboorteverhaal voor. Het was bijzonder om zó kwetsbaar te zijn, om met de humor en zwartgalligheid die mij(n werk) kenmerkt, dit verhaal te vertellen. Ik gaf nog meer van mezelf dan ik tot nu toe op een podium deed. Elke keer probeer ik die grens te verleggen, omdat oprechte verhalen ons verbinden. Omdat jezelf bloot geven ervoor zorgt dat anderen zich ook durven laten zien. Het was een mooie avond. Dank voor het lachen, luisteren en de liefde @thewritersguidetothegalaxy #feministopenmic
Mijn grootste hobby en mijn harigste dochter.
Ik ben een schrijver die niet rond kan komen van haar schrijven. Ik was 28 toen ik begon en ik durfde nooit helemaal in het diepe te springen. Ik heb veel respect voor mensen die het wel doen. Die dapper genoeg zijn. En ik ben natuurlijk jaloers, want ik werk er nog altijd bij om rond te komen. Leuk werk wel, goed werk. Maar het steekt me nog steeds dat ik niet dapper genoeg ben geweest om er helemaal voor te gaan. @jesselaport zei me eerder dit jaar: ‘Het kan nog, he. Het kan nu ook nog.’ Het kan inderdaad nog. Het moet nog. Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn dochter. Nu ik moeder ben, besef ik dat ik ook voor haar moet doen wat ik het liefste wil. Ze mag geen moeder hebben die op haar zestigste zegt: ‘Ik had eigenlijk schrijver willen worden, maar het leven zat me niet mee.’ Het leven is er namelijk gewoon. Je kunt ermee doen wat je wil. Dus ik ga minder werken voor het geld, en meer werken voor het schrijven. Schrijven, optreden en lesgeven in het schrijven. Want ook dat inspireert. Gisteren gaf ik een workshop aan vijf fantastische jonge meiden; hun enthousiasme en leergierigheid roerde me tot tranen. Het is dus een goede beslissing. En, ook best een dappere. #doodgajetoch
Vakantie, i lof joe en ik mis je heel erg.
IK GA WEER LESGEVEN! Inschrijven voor de mini workshops? Dat ken! De link vind je in mijn bio 🤘🏼
Ik tegen het kind: zeg maar ‘mama’ Taalnazi tegen het kind: zeg maar ‘papa’ Ik: mama! Taalnazi: papa! Kind: DADA!!! Ik: 😳 Wie de fuck is ‘dada’?
LEESVOER #1 HEX - Thomas Olde Heuvelt. Afgelopen vakantie luisterde ik via de Luisterbieb HEX, de Hollandse Horror van Thomas Olde Heuvelt. Nou ben ik helemaal niet van de horror, maar van mijn taalnazi moest het en we hadden 1000 km voor de boeg, dus vooruit. En gelukkig maar want na tien minuten HEX was ik bezeten van het dorpje Beek en de heks Katharina van Wyler die daar met haar dichtgenaaide mond en ogen de bewoners terroriseerde. Katharina was ooit in Beek vermoord en vanaf dat moment spookte ze er rond. Roerloos stond ze met haar dichtgenaaide gezicht in de hoeken van woonkamers. Vaak deed ze niets, maar soms fluisterde ze. Woordeloze zinnen die – als je er lang naar luisterde – ervoor zorgden dat je jezelf verschrikkelijke dingen aandeed. Halverwege de terugreis was het boek op en stond ik stijf van de angst. Nu, een week later; zie ik Katharina nog weleens aan mijn bed staan of naast de kledingkast. Haar kille, grijze lijf, haar slierterige donkere haren, haar dichtgenaaide mond, ik hoor de heks soms zelfs fluisteren. Gisteravond liet ik het licht op de gang aan. ‘Dat doe je toch niet voor de heks?’ vroeg mijn taalnazi spottend. ‘Tuurlijk niet,’ lachte ik, ‘dan zie ik straks wat als de baby de fles moet.’ ‘Wat kan die jongen schrijven, he,’ zei hij toen. ‘Ja,’ verzuchte ik naargeestig. ‘Je moet blij zijn,’ zei mijn taalnazi. ‘Dat een boek dit kan.’ Angstig keek ik nog even onder het bed. En toen dacht ik; fuck it, ik moet ook blij zijn. Fucking blij dat ik iets anders las dan wat ik normaal lees en dat het me de stuipen op het lijf heeft gejaagd. Dat iemand zo goed kan schrijven en dat ik het heb mogen beluisteren. Ik moet glunderend in mijn bed liggen griezelen. Dus dat deed ik. Ik stapte ons bed in en trok de dekens over mijn hoofd. Ik dacht aan Katharina en kroop nog wat dichter tegen mijn taalnazi aan. Ik was veilig, met alleen mijn neus nog boven de dekens. #boekentip #horror
✨NIEUW VERHAAL ONLINE ✨ Met de geboorte van Rosie gaan mijn taalnazi en ik een heel nieuw avontuur aan. En dat is zo de moeite waard om over te schrijven. Dus vandaag het eerste verhaal in wat zeer waarschijnlijk een reeks wordt van doldwaze avonturen. Lees nu dus Gelukkig zijn, de link vind je in de bio. Dit vette kaartje is trouwens gemaakt door @kinderkamervintage

Goodreads

Blog op WordPress.com.
  • Zo, hallo
  • Ik ben nou bezig met…
  • Lianne in beeld